Seni ne kadar sevdiğimi benim olmadığında anladım.
Seni ne kadar özlediğimi benden gittiğinde anladım.
Bazen yeni doğan güneş gibi doğdum.
Bazen hep batan güneş gibi battım.
Her bir şeye alıştım da sensizliğe asla.


Sensiz kaldığım günden beri gülemiyorum.
Kalem tutamıyor, şiir yazamıyorum. Başkasına bakamıyor, sevemiyorum.
Ahh yanıyorum, ağlıyorum; sensiz olamıyorum.
Her bir şeye katlanıyorum da sensizliğe asla.


Olurda beni sana sorarlarsa:’Bilmiyorum.’ de.
Baktın ki olmuyor:’Haberim yok.’ de.
Beni aklına düşürürlerse:’Dönmeyecek.’ de ’Öldü!’ de.
Neden diye sorarlarsa:’Benim yüzümden!’ de.
Her bir şeye dayan da bensizliğe asla!


12.09.2012
NEVZAT
ŞİMŞEK