Gittin..

Tüm kelimeler baş kaldırdı bana,

Şiir isyan etti !

Ben,

Öylece hareketsiz kalırken,

Şiir canı çıkana değin ağladı.

Sustum, içimde ölen bir can vardı biliyordum.

Bunu bilmeme rağmen hep sustum.

Bilmiyorum!

Belki de hata ettim.

Beni böylesine bir belirsizliğin içersine ittin,

Ve gittin.

Aslında hiç gelmemişsin ki sen bana.

Ben bana geldiğini sanırken,

Sen gideceğin günün hesabını yapan bir yolcuymuşsun yalnızca.

Şimdi söyle !

Ben gideceğin yere kadar sana eşlik edebilecek bir liman mıydım ?

Ben bu muydum ?

Bu şiirlerde temizlik var,

İçimde kalanların vergisi var,

Ölüp giden bir benliğim var,

Acısını haykıramayan biri var,

Bunları yazarken de günden güne değişen biri var.

Hani,

Hep derdim ya..

” Şiir iyi ki var, hayaller kurulur. Eğer gerçekleşirse yaşanır, gerçekleşmezse de şiir olur. ”

Sahiden de öyle..

Şiir iyi ki var.

Eğer, şiir olmasaydı ben yazamazdım.

Alıştım acımı içimde yaşamaya,

Ya bir de yazamazsam?

O zaman benim yerime kim konuşurdu..

Seher BARUT