1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
5566
Okunma
Oracıkta duruyordu
Yıkık şehrin unutulmuş iki yüreği,
Öylece hareketsiz yatıyorlardı yerde.
Kimse onlara elini uzatmıyordu,
Onlarınsa kendilerine mecali kalmamıştı.
Bir zamanlar tek yürekti onlar
Tek kafa,
Tek el,
Tek kol,
Tek bacak,
Tek yürek…
Şimdi yerde yatan şey değillerdi, bir zamanlar.
Şimdi gördüğüm,
İki ayrı kafa,
İki ayrı el,
İki ayrı kol,
İki ayrı bacak,
Ve hepsinden daha beteri iki ayrı yürekti…
Hem de birbirine sırtını dönmüş iki ayrı yürek.
Oysa ölüm bile ayıramazdı onları.
Ölümden bile daha etkili olan ne vardı ki,
Bu tek yüreği ayırmaya yeten…
Seher BARUT
5.0
100% (1)
Cevap Yaz