AYRILIK ATEŞİ

Vakit gece yarısı, tüm şehir uykuda
Yalnız ikimiz varız.
İkimizin gözleri, ikimizin elleri var
Öylece duruyoruz, kıpırdamadan
El ele yan yanayız
Bulutların kucağındayız
Önce yeşil vadilerden geçiyor
En leziz meyveleri tadıyoruz
Sonra bir çölde konaklıyoruz
Kumlarla oynuyoruz…
Üçgenler, daireler çiziyoruz
Derken bir fren sesi uzaklardan
Gelip kesiyor neşeli sessizliğimizi
Oysa ellerim saçlarını tarıyordu
Bir rüzgâr çıkıyor uzandığımız çöle
Şekiller bozuluyor, yazılar siliniyor
Ürkek bir ceylan oluyorsun o an
Gözlerimden ötede kayboluyorsun
İçimde bir korku
Yüreğimde sancı var diyorsun
Yüreğini yüreğimden ayırıyorsun
Hayaldin yine hayal oluyorsun
…
Başımı yorganımdan çıkarıyorum
Vakit gece yarısı, in cin uykuda
Biraz terlemişim biraz da susamış
Nedenler içinde kıyısız yanıyorum
Son bir gayretle resmine uzanıyorum
Ayrılık ateşi diyor evdeki her nesne,
Kalmışlar ya benimle senden geriye

ERTUĞRUL GÜVENDİK / ELAZIĞ
KASIM 1999