Masum duygular doluydu güllerimizde,
Umutlar hayaller vardı,kokusunda...
Sevdaya barışa işaretti renkleri,
Hele masum bir sevgiyle yetişmişse.

Gül kokusu sarmışsa bedeni...
O beden aşktan yanarmış derler.
Aşk işte bedenin sevgiye açlığı,
Bedenin yalnızlığa düşmanlığı...

Kalpler acı çekmek için sever aslında,
Aşktan yanmayan kul mu var zaten...
Gönle bir kor ateş düşer,
Sönmez yakar cayır cayır...

Her şey bir gül kokusuyla başlar,
Sanki büyü vardır herkes tutulur.
Sevdayla yanan yürekler unutulur.
Yine ve yine sevilir birileri masumca...

Aşktan yanan aklını yitirir,
Kalbiyle hareket eder.
Onu onu hep özler,
Gözlerinden yaşlar döker.

Sevgi ne güzel şey değil mi?
Masumca kalbin bağlanır birine.
Nasıl oldu bilemesin engel olamazsın,
Aslında sadece bir gül kokusudur sebebi.

Aşık olana deli gözüyle bakmayın!
Kalp gözüyle bakarlar onlar dünyaya,
Onlar için dünya toz pembe hayallerle doludur.
Onlar aşksız sevgisiz yaşamazlar,ölürler sessizce...

Aydoğan Ekici

Bu şiiri 11.07.2013 tarihinde saat:00.47 de yazdım tüm okuyucularıma saygılarımla...