Yine gözler ağlıyor hıçkırıklarla,
Dertler kusuluyor feryatlarla,
Belki yanıyor sigaralar yavaşça,
Çekiliyor yanan ciğerlere garipçe...

Kimisi kahrediyor kadere,
Döküyor dertlerini masaya.
Kalp kırıklarını toplamaya çalışıyor,
Sanki ömrünün son anında.

Beller kambur,gözler kan...
Hayat erken yüklenmiş onlara!
Kalpte ve dilde tek bir umut...
Yarınları yarınları yaşamak.

Mutsuz olanlar sabahları bekler,
Her sabahta bir umut gözler.
Güneş doğunca gelmezse beklenen,
Üzgün girilir yataklara.

Arılar dolanır sabahlarda çiçekleri,
Garipler izler bu manzaraları.
Çiçek görülünce yine o gelir akla,
Süzülür gözlerden yaşlar yavaşça.

Aslında suçlu olan gönülde olsa da
Suçu hep garipler üstlenir.
Terk edilmeleri yetmezcesine,
Kendilerine bir tekme daha atarlar.

Çok acır derin gönül yaraları,
Ölmek bir kurtuluştur belki.
Denerler ölmeyi ama yapamazlar,
Dünyada onu yalnız bırakamazlar.

Aydoğan Ekici
Bu şiiri, 05.07.2013 tarihinde saat: 00.38 de yazdım.
Tüm okuyucularıma saygılarımla...