Sen benim ciğerimi yaktın sevdiğim.
İçime su yerine ateş serptin.
Sen uykumda bile benimdin.
Şimdi neredesin, kiminlesin sevgilim?

Aşık şairin seni arar durur,
Bilmem bu gönlü kim avutur.
Sesin hala kulaklarımda duyulur.
Seviyorum seni sevgilim.

’Gel’ desem gelir misin, beni yine sever misin?
Yoksa sende kaçıp gider misin?
Ağlayan gözlerimi benim için siler misin?
Ben sensiz yaşamak istemiyorum sevgilim.

Gün gelir de ölürsem ardımdan ağlama sakın.
Bensiz güzel bir hayat kur kendine.
Ve sakın inanma ’Nevzat seni hiç sevmedi.’ derlerse.
Ben seni daima sevdim, yanımdayken bile hep özledim sevgilim.

Yalansız sevdim seni, dosdoğru bir yürekle.
İnanarak sevdim seni, hiç şüphe duymadan ve tüm kalbimle.
Ayrı gayrı olmaksızın sevdim seni.
Hep bir olalım diye ben senindim sevgilim.

Şimdi bir dağa yamacına benziyor aşkım.
Uzak ve gidilmesi zor bir diyar gibi bu kalbim.
Özlem var içimde, sözlerimde ise avuntu,
Seni aramaktan hiç bıkmadım sevgilim.

Araya araya deli oldu gönlüm.
Bir mumdum, yanıyordum şimdi söndüm.
Deli divane etti aşkın beni sayende öldüm.
Ne akıl bıraktın bende ne de fikir sevgilim. . .



05.01.2012
NEVZAT
ŞİMŞEK