Her sabah kalktığımda ilk işim aynaya bakmak oluyordu.
Bakamıyordum ama.
Ağlayan gözlerimi görmekten bıktım usandım.
Senin eserin unutma.

Sadece sevdim seni biliyorsun.
Çok şeyde istemedim ki senden.
Sadace ‘’Beni sev.’’ dedim.
Sen sevmedin o ayrı tabii.

Gönül bu ne diyebilirim ki ona?
Beni sevmemeni anlarım ama uğraşmanı asla.
Hadi gönlün bende değil anladım.
Peki ya neyin intikamını almaya çalışıyorsun?

Beni sen yaktın; verdiğin acılarla isyankar ettin.
Sevdim günah oldu, sevmedim suç.
Bu yaşımda saçıma aklar düşürdün be vicdansız.

Dilerim Allahtan sen de ben gibi aşk acısı çekesin!
Yanıp kül olasın.
Sen de ben gibi geceyi gündüz; gündüzü gece yaşayasın.

Şair dilime beddua almazdım ben.
Kırmazdım hiçbir kulu.
En ufak kötü söz bile kullanmazdım.
Ama yaktın beni sen!
Ağlattın!
Bozdun, isyan ettirdin kendine!
Yaktın yıktın küle çevirdin beni!
Sen de ben gibi ol, belki o vakit beni anlarsın.
Dilerim Rabbim’den:’’Beni yaktığın gibi sen de yanasın!’’


14.06.2013
NEVZAT
ŞİMŞEK