sana kâğıtlara dökemediğim mektuplarım var Asmin...
korkuyorum yazmaya
hangi harfle başlasam tükeniyor mürekkep
bir gözyaşı hokkasında
yarım ve titrek kelimeler parmak uçlarımda...



sen gideli çok şey değişti
aynı kalansa hatıralar
ve sıcacık gülüşünle açan manolyalar
bazen bir melek dolaşıyor o bahçeleri
yerlere değen uzun bembeyaz elbisesiyle
saçlarında kır çiçekleri
dilinde yarım kalmış bir peri masalı
...ah Asmin
sen aklıma geldiğinde hasretle
göz pınarlarımdan su taşıyan seferiyim
toprağına...



sen toprağa sarılıyorsun
...nenemin bir vakitler bana sarıldığı gibi
kıskanıyorum yalanım yok
ama olsun...siz üşümeyin sarın birbirinizi
sonra cennet örtülsün gözlerinize
yemyeşil bir yorgan gibi
sabahları üşür nenem Asmin
yeleğini ve üç şekerli çayını eksik etme
ikinizi de çok seviyorum kardeşim



beni sorarsan...
ki hiç sorma Asmin
sorma!
artık hep hüzün gülüyor
...ve rezil ağlıyorum...