Bir ara aynada firardaki yüzüme baktım
Ne çok sen olmuşum anlamadan
Kendimi biran olsun tanıyamadım
Meğer günahkar olan bir suçluymuşum
Seni ne çok bağrıma bastığımı
Zindan gibi yalnız kaldığımda anladım
Ben bu dağların yabancısı değilim gülüm
Bu radyoda çalan türkülerin
Bu yağan yağmurların
Ve bu kışın yabancısı değilim
Biliyormusun gülüm
Ben senden ayrı kalmanında yabancısı değilim
Ben günlerdir, aylardır sensizim
Hatta yıllardır, asırlardır sensizdim
Ama bu kadar canım hiç acımamıştı
Bu kadar yokluğunu hiç hissetmemiştim
Ve bu kadar hiç korkmamıştım
Ya yokluğunda ömür boyu müebbette kalırsam
Ya yokluğunda idama mahkum olup
Dar ağacına mutluluğumu asarlarsa
Ya karşıyaka’nın çıkmaz sokaklarında
Sokak ortasında kalbimden kurşunlarlarsa
Ölüme beş kala gelsende razıyım sana
Cehennemin cennetine bakıp
Gözlerimi yumarken dünyaya
Dünyamın gözlerinde
Ölüme beş kala soluklanarak
Yaşamanın sevincine varıp
Ölüme uğurlarken kendimi
Gözlerinin içinde kaybolup
Ölüme gülümseyeceğim gülüm

İbrahim DALKILIÇ