cemalini gördüğümde ihlas ile
seyreyle gönlümü aşkına düşeyim
bu madde-yi alem içinde
sırra bir kalem
yad-ı yaban bilmeden halimi
esirge kolla beni

bir nefes-i sabır ile
rüzgarı al odumdan
bırak gönül gözünle gördüğün
içimi zikir ile sana dökeyim

ben ki yandım piştim
aşk ocağında kavruldum
sefasına yüz döküp
bu yalanı şirin alemde
gönlümü tarumar eyledim
insan-ı kemal olmayan
zayi kulların arasında
gözyaşı ile gezindim

canımda ala olanım
gönül mekanımın piri
aşk-ı nida eden gülümde
mey sunan bülbülüm

canı cananın hayal içinde
sözü şükrandır sana
hakikat-ı hilkat bir hırka ile
alemi sırda sarıp koynunda
azat ile ferahlat gönlümü

dökülsün saz-ı telde
bir aşk-ı name ile mısralar
çölde umman olup
ab-u hayat içinde
deryalara sal beni

gönlüme el veren pirim
gönül nefesim sırdaşım
sancağı kerimde şanı ulu
makamı yüksek yarenim

duy ki feryad-ı aman içinde
yer yurt edinmez
alemi en yücelerin
sırrına nail olmak için
gönlü perişan gezerim
cemalini gördüğümde apansız
ihlas içinde bul gönlümü

pir-i yarenim bülbülüm
ashab-ı kerim olanım
can içinde can parem
nur akan yüzüne yüzüm süreyim
aşkı hakikatin çorak illerde
derya-yı ummanına varmak için
hasret-i cefa çeker sana