Bana benden çaldığın mutluluğumu verdesem
Verebilirmisin sevgilim
Bir gece benim yerime kendini karanlığında bırak desem
Bırakabilirmisin
Şimdi hangi nefesin soluğunda mutlu oluyorsun sevgilim
Hangi denizin mavisinde bana yalanlar söylediğin yüzünü yıkıyorsun
Senin mutlu olduğun soluğun
Günahından ben yanıyorum sevgilim
Nasıl bir günahtır ki bu
Ben yandıkça
Cehennemden beter yanıyorum
Bana benden çaldığın sevinçlerimi verdesem
Verebilirmisin sevgilim
Güneşin kızgın olduğu bir günde
Benim üşüdüğüm gibi üşüyebilirmisin
Ve etrafında onca insanlar varken
Kendi yalnızlığında benim boğulduğum gibi
Sende boğulabilirmisin sevgilim

Kendi odamda
Bir hapishanede kaldığım gibi
Sende kendi odanda benim gibi
Bir karanlığın hapisanesinde kaldın mı hiç sevgilim

Bana benden çaldığın düşlerimi ver desem
Verebilirmisin sevgilim
Her gece bardaktan boşalırcasına yanaklarımın ıslandığı gibi
Sende benim gibi kendi bulutlarının yağmurlarında ıslandın mı hiç sevgilim
Islandı mı kirpiklerin
Gözlerin bir balon gibi şişti mi hiç
Sabahlara kadar elimdeki tek resmine bakıp
Karlar arasında bir kardelene dokunduğum gibi
Sende benim gibi yüreğimdeki kendine dokundun mu hiç sevgilim

Benim öksüz bir çocuk gibi kaldığım gecelerde
Sende benim gibi kendine hiç öksüz kaldın mı sevgilim

Yalnızlığıma sarılıp
Isıtmaya çalıştığım kendimi
Yokluğunun dipsiz kuyularına
Mahkum ettiğim gibi
Sende benim gibi
Kendi kendini ısıtmaya çalışıp
Dipsiz kuyularda
Kendi karanlığında
Benim öldüğüm gibi
Sende hiç öldün mü sevgilim

İbrahim DALKILIÇ