3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1202
Okunma
mekanlar
zamanlar
yer yüzü
kanarak bakıyorum artık
içtenlik
samimiyet
hasret
sanarak yaşıyorum sanki
sensizlik
hüzün
ölüm
utanarak gülüyorum şimdi
ben sana seni özlettim
sen ise bana seni
anlatamam rengini
teninin
gamzenin
gökyüzünün
gidişin
kış ayının en sert günü
yarenim
eyil ve al bedenimi yerden şimdi
göz kapakların hiç olmadıkları kadar
yersiz
çok zor tutuyorum düşen yaşlarımı
onlarsa bedevi
avutulmuyorum yokluğunla
törpü olmuş bence
ayak seslerin
kafama sıksam ne fayda
yoksan yanımda
ben zaten çelik bir kurşunum sanarken sol yanında
sen bende değilsin kafama sıksamda
harcadığım gelecek
ha geldi ha gelecek
kapat kirpiklerimi güneşe de karşı dururum sensiz
kıbleye dönmüş yüzüm
ve çürümüş bedenim,
çekilmiş kanım değildir aşk
Şiirin sahibi
Cevap Yaz