...
Bağışlanmamı diliyorum...
her şey ağır aksak,gitmiyor adımlar...
kolay değil,ürkek serçe yüreği,ceylan bakışı biliyorum./
oysa kafes içre yaşarken koca koca adamlar,
bülbül dert söyler,dinleyen mest olur;
derki...ne güzelde şakıyor,
.
İşe yaramazın tekiyim,
hayat boş geçiyor,
ne yerden ağilip bir taşı kenara attım,
nede el açan birinin elinin içini doldurabildim.
.
Ahh etsem boşa gitmez hani,
elime kadar gelen nimeti teptim,
emaneti mezara taşımak için yaşıyorum,
Fergab’ı bir çırpıda okuyorum,
lakin besmelede şaşıyorum.
.
Sadece kendimle savaşım,
kimseyle alıp veremediğim de yok!
hiç acıkmıyorum,karnım hep tok,
fezada ışık hızında akarken,
arzda elim ayağım tutmuyor yavaşım,
ne gelecekten kaygım var nede tabakta aşım,
nede olsa bir gün;
gideceksek eğer!
neye telaşım..
.
Saki su taşır,
pervaner ateşe üşüşür,
her doğan gün,bir müjdedir!
her gece bir şeyleri saklar,
her boşluğa bir şeyler sığar,
kimi dert biriktirir...
kimiside cepsiz elbise diktirir.
an olur çeker,an olur çektirir.
şu insanoğlu kadar garip bir canlı varmıdır ki..
ne kadar kalabalıklar içrede yaşasa...
yanlız başına hep YEKTİR!

yunus ça./