Gözlerim asılı kaldı kocaman boşluklarda
Hangi yöne dönsem başımı
Hep aynı hikayeler çıktı karşıma
Yalanlardan başka hiç birşey vermedi hayat bana
Durmadan benden çaldı yıllarımı
Tamda kazandım derken sevdaya dair herşeyi
Nafile boşaymış kazanmış olduğum herşey
Yüreğimde sızım sızım sancılarla
Gülümsüyorum hayata karşı
Artık kaybolmuyorum eskisikadar karanlıklarda
Kalbimin orta yerine saplanmış
Kör bir kurşunla dolaşıyor olsamda
Ben alışkınım zaten böyle zamansız gelen acılara
Vur hayat sende vur koyarmı sanıyorsun bana
Bu vurduğun zamansız darbeler
Bana nekadar vursanda yıkılmam ben asla
Her defasında sana çoğalarak gelirim inadına
Bende bu yürek,bu sevda olduğu sürece
Korkutmaz beni en kuytu yalnızlıklar bilene
Şimdi sana en güzel cümlelerimi sarfetsemde
Hayatımda birşey değişmeyecek biliyorum
Ama yinede söylemek istiyorum
İçimde sakladığım bütün cümlelerimi
Her doğan güneşin ardından
Hiç bıkmadan yorulmadan sana doğmak
Gözlerinde batmak istiyorum anlasana
Sana dokunmak seni hissetmek istiyorum
Artık korkmuyorum sevmelerden
Hayatıma giren herşeyi sevmesini öğrendim artık
Bana acılar versede çevremdeki insanlar
Acılarada gülümseyebilmeyi öğrendim ben artık...

Ufuk GÜNEY