3
Yorum
1
Beğeni
4,0
Puan
1497
Okunma
Titrek mum alevinde başlıyorum,
Hayatı kaleme almaya.
İlk başta cesaret edemiyorum,
İsyana gebe düşüncelerimi yazmaya.
Ellerim titriyor,korkuyorum,
Yazdıklarımın da beni incitmesinden.
O kadar incitilmeden sonra...
Karanlık dehlizlere kayıyor gözlerim
Sanırım göz kapaklarım kapanıyor usulca.
Direniyorum ama nafile,
Söz geçiremiyor gözlerim uykuya.
Öyle bir uyku ki;
Ölümle selamlaşıyor bedenim,
Beyaz gelinliğe bürünüyorum.
Sonra bana kucak açıyor,
soğuk ve acımasız topraklar.
İşte o zaman anlıyorum vaktin geldiğini
Ve hesabımı insanlara değil,
Yalnız Allah’a vereceğimi.
5.0
50% (1)
3.0
50% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz