Denizler ortasında yalnızlığın türküsü
İçinde sakladığı hazineyle dolaşır
Yüzü karanlıklarda dilde aşkın şarkısı
Bazen sahillerinde sevdaları dalaşır
Bir ada tanıdım ben yüreği derya deniz
Gerçek aşkı tatmayan bir çocuk daha henüz..


Hayatın yollarına erken atmışlar onu
Doymayan gözleriyle sokaklarda yüreği
Dilinde küfürleri sallamaz onu bunu
Oyun oynuyor hala kalmamış bir ereği
Beni gördü duruldu şaşkın bir ördek gibi
Hala giremediğim karanlık kuyu dibi.


Ne kadar doğru söyler onu kendi biliyor
Bekliyormuş yolumu saatleri sayarak
Söze dökemese de yalnız beni diliyor
Ettiği yeminlerden yine kendi cayarak
Şakadan anlamıyor önce hemen kızıyor
Kırmam dediği kalbi dilde hemen bozuyor..


Ada koymuş adını yalnızlığın timsali
Gönlü dikenli hala kimse girmesin diye
Huyu sanki pırlanta yoktur onun emsali
Ne kadar çabalasam giremedim ki suya
Adı gibi tetik de kayalık kıyıları
Ele vize koyarken banadır ziyaları.


Eskiden de tanırmış takipteymiş sürekli
Nerde resmimi görse ah edermiş içinden
Dışardan görünüşte sanki demir yürekli
Arada gösteriyor tatlı dili ucundan
Kaybetme korkusuyla içten içe seviyor
Sezdirmeden kimseye kaderirine sövüyor..


Ayvazım DENİZ