Kar soğuğu gecelerden kalma bir üşüme benimkisi
Sen değildin kirpiklerimdeki
eski bir öyküye ağladım sadece
Zor kışların ortasından
ayazın,zemherinin açmamış çiçekleri dondurduğu
günlerden gelmişiz..
Kimi bileklerimize sarılmış kelepçeyle
Kimi idamlara dolamış boyunlarımızı
Uzun bir yolda kısa ömürler yedirmişiz feleğin kahpesine
Susmadığımız için susturulmuşuz
Küskünlüğün adını unutmuşuz ömür boyu
Parmaklarımızın arasından
kayıp giden bir iklimin adını bahar yapabilmek uğruna
Lice’de bir çocuğun ağzı çilek koksun diye
Asi daha hızlı aksın
Tandırdaki ekmek yağa bulansın diye
İki odalı köy evlerinden doktorlar,mühendisler çıksın diye
şartlı tahliyelere kalmasın diye baharlarımız..
Hani bir de meydanda yürürken
en güzel kızların saçlarında
karanfiller bulma arzusuna yenik düşmüşüz
Her kar bir Ankara yolculuğudur ben de
çay molasında halay çekme telaşıdır
sigara yakarken fısıldanan aşklardır
otobüs koltuklarıyla orantılı kitle sayısıdır..
Hepsinden ötesi
karda yürüyenlere saygıdan üşüdüğünü göstermeme çabasıdır
geleneğin ısrarıdır..
Dün gece kar yağdı Istanbula
Batman’dan 40 gün sonra
Ve ben pencerenin pervazına konmuş serçenin
gözlerinden yazıyorum sana bu yazıyı
Sen değildin kirpiklerimdeki
Batman’da bıraktığım bir öyküye ağladım sadece..