üzgünüm Meyyâse
ama

kendim için mi ?
yoksa senin için mi
kimin için
işte
işin orasını bilmem



şimdi sana desem ki
bizim buralarda matematikler bile hep aynı
tıpkı dört bölü bir, ya da bir çarpı dört gibi
bana ne be Meyyâse
ikisi de matematik değil mi
yenir mi
içilir mi ?


desem ki çevir yoldan geçen sırtı küfeli köylü birini
sor bakalım kaçın kaç ettiğini
vallahi de billahi de çoğunu bilmez be Meyyâse


e e der gibi
bi de senin suratına tuhaf tuhaf bakar
gölgesinin ucuna etekliğine toplar
sıkı sıkıya da bi düğüm atar
başka matematik sorma diye senden bi kaçar bi kaçar
kaçar gider be Meyyâse



aslında benim üzgünlüğüm onun senden kaçtığından değildir
ben ne zaman sana ülkemdeki baharı anlatmak istesem
olmaz Meyyâse
birden hava kararır, yazamam
hem yazamam, hem de karanlığın perişanlığına üzülürüm
kara kuşlar çıka gelir yuva deliklerinden
uçuşur bilmezsin be Meyyâse



dün, düz duran tüylerimin kan delikleri bir gün de tek tek dikilir
ürperirim Meyyâse
onlar uçuşunca elimden yazasım da gelmez





...sende sanacaksın ki bizim buralar hep karanlık olur...
...yok be Meyyâse...
...yalandan da yazmak olmaz ki...
...hani var ya...
...benim ufuklarımda nasıl renk renk kuşlar uçar bir görsen ama sadece kaleme alamam...



"aslında Meyyâse;
bilirsin ya ben ne çok kuş resmi yapardım, nasılda uçarlardı
üstelik çoğu da güneş batarken uçan kırlangıç sürüsü olurdu"

gece ne çabuk oldu değil mi Meyyâse ?



o kara kuşlar yok mu, kara kuşlar
hem baharı öldürüyorlar, hem de kırlangıçları
bir de bakıyorum tualin içinden çıkıp, yüzüme yapışıyorlar
ne bahar kalıyor, ne de küçük kırlangıçlar
olmuyor



Dünya dediğin ne ki...
bir ucu kara, bir ucu yara
zeytin kadar diyesim var da
her yer sağır kuklalarla dolu ya
inan bana
çok uğraştım ama çığlıklarıma bakan olmadı Meyyâse


aslında Meyyâse; sen en iyisi bu seferlik affet beni
inan bana bugün hiç yazasım yok
olmadı mı olmuyormuş demek
ne dersin

öyküsatıcısı/Davidoff/24 Haziran2013