Hayır çocuk
Dur
Dokunma buruşmuş ellerime
Bak nasıl da titriyorlar
Gizleri öylece kalsın

On beşimdeydim
Bütün umutlarım boğazlandığında
Bir odaya sokuldum
Sonra soyundum
Ben soyundukça ruhum giyindi
Bu yüzdendir
Geçirgen olmayışım

Kan sızdı bacaklarımın arasından
Kanayan etim değildi yalnız
Benliğimdi kanayan

Doğurdum üçer beşer
Sayamam ki adlarını
Uzağımdalar hepsi
Kaderimi bölüşmekteler şimdi

Hayır çocuk
Öpme dudaklarımdan
Çek dizlerini yorgun dizlerimden
Okşama ak yüklü saçlarımı

Gelinliğimi çıkarınca
Ana oldum ben
On yedimde ikizim
On dokuzumda hançerim dünyaya geldi
Hançerimdi çünkü
Sevdiğime kaçınca otuzumda ben
Dayandı böğrüme

Hayır çocuk
Çıkarma kalbimi yerinden
Bulma sevilerimi sakın
Bırak kalsınlar oldukları yerde
Süzme gözlerimi
Kaç kurtar kendini
Bu habis ve ağrılı düşten

Ölmedim lakin
Çok canım yandı
Öldü bildiler beni
Gücüm yoktu aynı acılara
Dönmedim geri
Hançerim mahpustur hala
Varıp eteğini öpsem
Anlatsam bağışlar mı ki beni?

Hayır çocuk
Gelemem seninle
Yürüyemem o kadar yolu
İhtiyar bir kadınım ben

Sığındım dipsiz
Sığındım dost
Sığındım gözlerim gibi bakan
Nemli gözlerin kirpiklerine
Paspas oldum
Kürek oldum
Çektim yarınlarımı
En kötüsü yağmurlardı
Gök gürültüsüydü
Çünkü eskiden
Sokulurdum erimin gövdesine
Kaçınırdım böylesi günlerde varlığıyla
Dövse de erimdi sövse de
Korurdu yağmurdan gök gürültüsünden

Hayır çocuk
Örtme üzerimizi
Boğulursun karanlığımda sen
Kıyamam sana hiç

Her gün geçerdim aynı yerden
Görmüş beğenmiş beni
Otuzuna henüz girmiş
Terketmiş sevdiği kız
Küsmüş kadınlara
Benmişim onu uyandıran
Güneşiymişim bir de
Nasıl laflardır onlar?
Hiç duymadığım bilmediğim
Çaldı bir gece kapımı
Soğuktu aldım onu içeri
Şimdi anlamıyor
Dinlemiyor bir türlü
Açsam mı papatyalar gibi?
İlişsem mi koynuna sevgiyle?

Dinlemediler zamanın ilmini sözünü
Bir ağacın kovuğunda gizlendiler
Ölüm geldi ihtiyar kadını götürdü
Sonra yine
Öksüz kalmıştı çocuk

Eskiden de öksüzdü sevmek
Alışıverdi yokluklarına
Susuyor aceleyle
Gerisini söylememek için...