Ne umutla başldık aşk denilen oyuna
Saklambaç oynar gibi saklandık kem gözlerden
Bazen yön değişirdi uyardım ben suyuna
Derin girdaba düşer kaçardım sözlerinden
Şimdi engin deniz de martıyım yalnız gezen
Fırtınalarda durdum yüreğe vurdu hazan.


Elimde çakıl taşı sahil de oturmuşum
Beş taş oynayan elim kaybetmeye doymamış
Meğer ben bu yüreği sevene katarmışım
Kaybedince aşkını eksilerde saymamış
Saf bir çocuk misali hep oyunlara kandım
Elim sen de demeden boşu boşuna yandım..


Bazen çörekleniyor anılar gözlerime
Siliyorum elimle kimseye sezdirmeden
Yudum yudum koklanan ayrılık sözlerime
Dökemem yokluğunu takvimler sızdırmadan
Bu sözlerim hasretin saatini kuruyor
Acı tadı burnumun direğini kırıyor..


Senli vakitlerimi hayalim de bozarak
Unut beni diyorum istemeden de olsa
Ben nasılsa unuttum sana şiir yazarak
Ne farkeder ki artık gözlere yaşlar dolsa
Değerini bilmedik biz kokarken çiçekler
Çürümüş tene konar aşk adında böcekler.


Ayvazım DENİZ