İnsanlık öldü diye salâya duranlara
Bilâl gibi ezânı seslenen arıyorum
O’na “siyâh derili kadının oğlu” deyip
Ebu Zer’ce tövbeye yaslanan arıyorum

Yatsı vakti mi girmiş yıldız inmiş semâya
Yıldızların yolundan gitmek düşmüş âmâya
Asırlardır şakıyan bülbül girmiş komaya
Teheccüd serumuyla beslenen arıyorum

Mevlânâ’ya Şems’leri Yunus’a Taptuk’ları
Mehmet’e Gürani’yi Rum’lara Saltukları
Terk edip oturduğu makam ve koltukları
Fitneye duvar olup toslanan arıyorum

Madem gün doğmayacak bu vakit son vakittir
Madem Çanakkale’ye yol veren Malazgirt’tir
Elbette bu çocuklar peygambere şakirttir
Bu gece gözyaşıyla ıslanan arıyorum

Bana derdini söyle hayalini çiz resmet
Unutma gökkuşağı kararmaz ilelebet
Gönlü olanda Kâbe dünyada her yer mâbet
Artık nefsini yenip uslanan arıyorum

Dünyevî’yi boş verin zaten yeri Cehennem
Yine de umudu var kurtarır diye annem
Bir baba duasıdır temennim ve gayem
Ak elleri nur ile süslenen arıyorum.