1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
769
Okunma
gözlerinden dökülen her damlayı
gökte kayan yıldız gibi toplardım
senden bana bir hatıradır diye
bir ömür boyu saklardım
çağırdım gelmedi geçmek bilmiyor geceler
örtün üstümü karanlıklar
olmasın kimse artık perde
seninle el ele yürürdük seherde
bir nefes alırdık sanki öpüştüğümüz yerde
yoksun şimdi söyle nerdesin nerde
imkansızlıklarla yokluklarla bir bütün oldum
tükendim artık ben de yoruldum
hıçkırıklarımda boğulur tık nefes olurdum
işte o an seni arar
belki yanımda bulurdum
barışmıyor gözlerim uykuyla
uçurumlar neden açıldı aramızda
bir bak aynaya
gör kendini
ve yok ettiğin sevgini
bir sor kendine sorgula kendini
rahat ol artık
gidiyorum gecelerinden...
Refik
22.06.2013
İstanbul
Şiirin sahibi
Cevap Yaz