Uzak zamanlardan geldim
Künyemde iflah olmaz adam yazılı
Savrulup geldim işte
Nuh’tan kalma bir kıyamet artığı

Umarsız bir düş yorgunuyum
Top misali alnımda gün sektiriyorum
Hoyrat adımları savurdum zamana
Ceplerimde acil yaşamaklar biriktiriyorum

Gecenin kalbini örseliyorum
Bohçalara sarıp sarmaladım gündüzü
Acıtmıyor artık canımı
Şu kahpe dünyanın ne yokuşu ne düzü

Bazen sinsice yüzüme gülüyor hayat
Bazen ben ona açıktan gülüyorum
Eskimeye başlamış yüzümle
Hiç de güzel değilim biliyorum

Çıplak ellerle gölgelere uzanıyorum
Hep aynı tonda parlıyor insanların yüzleri
Ölülerle konuşuyorum hayatın rengini
Geç de olsa öğrendim
Meğer cansızlıkmış her toprağın kaderi

İklimsiz ormanların elyaf gölgesinde
Anadan üryan küfürlere çarpıyor dilim
Kuralsız yaşıyorsam kime ne ki
Geçmişimle çoktan hesaplaştı geleceğim

Bu köhnemiş dünyada payıma düşen
-Herkes gibi- sadece ufacık bir rol
Bir tek şeyin farkına vardım
Ne kadar uyursa o kadar gece oluyormuş insana hayat
Ne kadar yürürse o kadar yol

Uzak zamanlardan geldim
İşim olmaz miş’le muş’la hayalle düşle
Hala tanıyamadın beni
Ben o serseri dikiş tutmaz adamım işte..