İhânet Dayı.

Kinimiz yesripten kalma be dayı
Hoşgörüde yetmiyor bu aralar yaşamaya

İçim dışıma üfledikçe
Bir deli bohçasına sardım öfkemi
Saçlarıma dolanmış onlarca tilki başımda
Sabrımın taşı da huzurlu günlerin telaşında

Bizim aklımız yok mu ki
Be dayı
Sen kontrolsüz öfkeni
Efeliklerinde birleştirip
Kızıl bayraklar öptün methiyeler dizerek

Çek dayı
Çek bakışlarını üzerimden
Dök kapkara isyanı avuçlarımdan
Ben dayı ben öfkesi mağrur adaleti ağzıma bastım
Üstelik dilimi tutup sustuklarımı da boynuma astım

Ziyan oldun be dayı
Hem ne suçu vardı yerde ki taşın
Takılıp yolda kaldın küfrün ipine
Unuttun son durağı dayı unuttun

İşte böyle be dayı
Söz bile bildi de kusurunu
Sen bilemedin be dayı
şayet sorsaydın
bu maceranın
tamamlanmamış son paragrafını söyleyecektim sana;
Yaptıkların bir ihânetti ülkeme
İhânet be dayı…

"SEVGİ VE BARIŞ HEPİMİZİN İSTEĞİ OLMALIDIR."

Gönül Aydemir Adıgüzel