İnanki bana dair hiçbirşey bilmiyorsun sevgili
Ben hergün sahte sıcacıklığımla gülümserken gözlerinin taa içine,
Sen içimde kopan sessiz fırtınaları fark etmiyorsun...
Hiçbirşey göremiyorsun...
Aslında görmeni de istemiyorum biliyor musun?
Seni ne kadar sevdiğimi, nasıl bağlandığımı,deliler gibi nasıl özlediğimi bilmeni...
Korkuyorum sevgili,
Hemde deliler gibi korkuyorum!
Belki bunların hiçbirini anlayamazsın,
Biliyorum...
Sen hiç ölümün ellerinden tuttun mu,kapkaranlık bir hayatın ortasında?
Azraili istedin mi her gece,hayat denen mezarının kıyısında?
Yada tüm kötülüklerin başı kabul edilen bir kaç zehre alıştırdın mı kendini benim gibi??
Böylesine cansız, üstelikde çok tutarsız hareket ettin mi?
Hayır...Sen bunları bilmezsin,
Aldırma boşver,zaten hak etmediğin şeyleri bilmemelisin...
Kendini böyle bir pisliğin içinde hissetmeni istemiyorum..
Duvarların üzerine yürümesin,
Korkudan sesin kısılana kadar çığlık atıpda sesini duyuramadığın zamanlar olmasın...
Umarım bunların hiçbirini yaşamaz,anlayamazsın
Tedavisi yoktur bunun,sen bunuda bilmezsin...
Yaşamadan anlayamaz bunu kimse,
Kimse benim kadar iyi ayırd edemez,
Hayatla ölüm arasındaki kıldan ince kılıçtan keskin çizgiyi...
Kimse bu kadar yanlarından geçemez
Bile bile ölüme gidemez...
Sen hiç ölüme birkaç santim meafede oturdun mu?
Delicesine bir yağmurun bastığı bir bahar gününde,evini bile bulamayacak kadar sarhoş oldun mu?
Islak ve kimsesiz sokaklarda izini bir türlü bulamadığın hayali sevdiğinin ardından koştun mu?
Sen hiç sevmeye,sevilmeye korktun mu?
Bazen değer görmek zor geldimi?
Hayat hiç bu kadar hırpayalıp da bir köşeye atımı seni?Issız sokaklarda benliğini arayıpda yalınayak koştun mu?
Yada..
SÖYLESENE SEVGİLİ..SEN HİÇ KENDİNDEN KORKTUN MU!!!