Çok iyi hatırlıyorum seni bulduğum zamanı
Bayramlıklarına bakan masum bir kız çocuğ gibi baktım sana,
Yeni bir oyuncağını seven küçük bey gibi sevdim...
Öyle değişilmez,eşi benzeri bulunmaz,tektin ki benim için,
Bazen seni kendimle bile paylaşamıyordum...
Bazen sensizlik ağır geliyordu yalnızlığıma,
Sensizliğimde senin sevgini taşıyamıyor,saatlerce ağlıyordum...
Hıçkırıklarımın dört duvar arasındaki yankısını dinliyordum sonra,
İşte bak,dönüp dönüp bana geliyordun,
Ben yine herşeyi boşverip seni seviyordum...
Hayatımın en büyük fırsatıydın,canımdın benim
İçimi ısıtan güneşim,geceleri üzerime konup beni sarıp sarmalayan yıldızımdın..
Sen benim vazgeçilmezim,hiç bulunmazımdın..
Şimdiyse gerçekten bulunmazım oldun...
Sen bana geç kalmıştın,ama anlayamamıştım...
Üzerine büyük gelen elbisesini yinede ’Banane benim!’ diye sahiplenen çocuklar gibi sahiplenmiştim seni
Sen benimdin,benden başkasına gidemezdin,
Tam vaktindeydin!
Ama meğer geç kalmışsın da ben anlayamamışım...
Senin beni değilde, sana olan sevgimi sevdiğini görememişim...
Oysa ben,her köşebaşında tekrar severdim seni...
Sırf sen beni ilk köşebaşında öptün,hissettin diye
Canım hiç eve girmek istemezdi,yalınayak gezsemde aşkım ısıtır sanardım
Sen bana geç,aşkıma ise küçük gelmişsin,ben anlayamadım
Anladığımda ise ben, herşeye kendimce geç kalmıştım
Ne senden cayabilirdim,nede hayatımdan...
Ne seni bırakabilirdim, nede kalbimi sende...
Ama en sonunda bi karara varmalıydım,
Alışmaya çalışmak dişye bir şey yoktu,
Alışmak zorundaydım...
Bu aşk sana fazlaydı,bana ise çok geç kalmıştın...
Ben her gece seni beklerken
Sen;başka sevdaların üçüncü tekil şahsıydın...
Beni sonradan buldun ama sen bendede yalandın...
Ben seni çok seviyordum-DA,sen hiç benim olmamıştın!