soğuk sütunlar üstünde doğdum
onbeşimde meyillendim aşka
herkes canavar görürken rüyalarında
ben siyah saçlardan zeytin toplardım

elim kalem tutana kadar beynime yazdım
daha sonra kareli defterlere
yerdeki gazete kağıtlarını okudum
es geçmedim hiç

şöhretlerle mektuplaştım durmadan
siyahlarım yoğunlaşırken git gide
hep beyaz kış ülkesi aradım
anlamadım anlatamadım

erkekler ağlamaz dediler hep
ben avaz avaz ağladım

karınca yuvalarını sürdüm
yağmur altında uyudum
güvercin besledim çatılarda
bir alaca kuzu ardından yas tutup
kendimi kedere vurdum

bir zamana bin hatıra biriktirmişim
katmerli yalanlar söyledim, fakat
kimsenin hakkını yemedin

çizilmiş sınırları hep reddettim
kuzey kitaplarına sardım bir ara
üstüme dağ rüzgarları esti
nedensiz kavgalarım oldu
silkindim

elimle güneşe dokunup
göçmen kuşlarının başını okşadım
aşktan yargılandım, tutuklandım
kuzguni soğuklarda dondum

hezeyanlı yanlarım vardı
kazındım, kanadım, yoruldum
kısaca
kendi hayat sahnemde
başroldüm



1987-Sarıyer



Faruk Civelek