Köşe kapmaca oynuyoruz bir kamyon kasasında
Önce çocukluğum geçiyor yanımdan
Sonra gençliğim hızla
Derken adını unuttuğum komşu kızları, oğlanlar
Ebe:
Zaman


Tuttuğum tüm köşeler bir evin salonuna açılıyor sonra
Etrafa saçılıyor oğlumun çantasında ne varsa
Topluyorum
Köşeleri gözetliyor orta sehpa gözünü kısıp
Mevsim sepya


Su gibi akıyor pudralanmış anılar gözümü kapatınca
‘’Ne güzel çocuklardık biz’’ cümlesi dökülüyor dilimden
İnanıyorum
Geçmişe cila çekerken beynim
Babam saçlarımızı okşuyor şefkatle
Sarı, siyah, lüle lüle


Annem fotoğrafımızı çektirecek birazdan
Işıkları kısıp
Kusursuz bir aile tablosu çıkacak ortaya
Boy boy fidanların kenarında iki heybetli çınar
Siz deyin koru
Ben diyeyim orman
ve başımızda kuşlar
Çatı yerine


İyi ki varsın baba
İyi ki varsın anne
Ve eşim
Ve evladım
Ve kardeşlerim
Ve kuşlar


Sizsiz gök
Yüzünü dönmezdi yüzüme