Uzun Zaman oldu
ellrinin beyazını tutmayalı


en son bir prenha öpmüştü gülüşümü



cana düşecek bir şiiri ve yağmuru getirdim ısrarla çünkü
kendi sesine inanıp bir ömrü tekrar göze almak gibi
seni sevmekten zordu unutmak lakin ordaydın hep


en son tuza bulamıştın kalbini ellerin yine beyazdı
zamansız ayrılıkların kurşuna değen yüzünde
uyuyup kalan bir düşün kayıp gecesiydim
ne güzel gidiyordun eğip kirpiklerini öyle uzak
çıplak bir cinayet aletiydi gamzlerinde uzayan gölgen


nereye dönsem kırılan bir ayna gibi yüzümde kaldın
beni unuttuk diye bağırdım her gece ordaydın
hiç durmadan küfrettim bir kentin anakarasına
kırılgan göçtüm ne için gittiğimi unuttum en çok
sesim rehin kaldı Yusufun kuyusunda


her cümle kendini kanatıyor Tamara
seni bir başka ömre bırakıyorum anla
şüpheli esmerliğimle sakıncalı
ve zeytunu bir kederle öldür beni

mor bir kalbe vuran aksimizin
suya sızan mavi gibi
kasten aşk süsü verilmiş
her imgesi yangın
şiirlerimizin

hadi şimdi sende sıra
gecikmiş yağmurla gel
üşümüyorum
yemin ederim
....



CC_