Bugün günlerden Perşembe,
Dışarıda kuş ve çocuk sesleri,
Gökyüzünde koca bir güneş,
Yağmuru özlemiş çorak topraklarımda birkaç ağaç,
Daha ne desem, hal fena sayılmaz.
Ne de olsa daha kötüsünü gördü bu gözler,
Bunun içindir ki şükürler olsun yaradana…
Hem benim bu bedenim tok, ruhum açken
Neyime gerek biraz daha acı, macera
Dedim ya durum kurtarır
Alıştım böylesine, varsın dursun hayat…

Bugün tembelliğim yine üstümde,
Görüyorsun ya Şinasi
Varlığım titriyor üstüne,
Gözlerim dalıyor gözlerine,
Kalbim atıyor kalp atışlarında
Ve terliyorum senin ayazında.
İşte, sen uyuyorsun hala yanımda.
Yeterince aşikar değilse her şey,
Hadi git, terk et hayatımı aşkımı da…

Ah, benim hoyrat yollarım,
Biraz daha kolaylık sağlayamaz mısınız bana,
Ne de olsa geçiciyim bu diyarda,
Aşk da küsmüş bana,
Yorgunum, anlasanıza…
Günler eriyor içimde,
Yakamozun söndüğü bir gecede,
Fenalıklar basıyor üstüme,
Bir hilal gidiyor uzak ülkelere.
Ah yalnızlık,
Ne de çok üzülüyor insan seninle.
Bu yürek de çok incindi ama,
Seneler öncesinde…
En iyisi gözleri yummak,
Bir daha hiç bakmamak bu yerlere.

Kaçayım, kurtulayım diyorum bazen,
Fakat şeytanlar haber veriyor kaderime,
Oturuyorum ben de yerime.
Ne fırtınalar esiyor ama içimde,
Onun içindir ki üşürüm hep,
Hiç ısıtamadı beni güneş bile.

Yeter artık, sus yüreğim,
Nedir bu çene,
Yık şu duvarları,
Görün biraz yeryüzünde,
Unut her şeyi sen de,
Bırakma kendini yağmura
Ve yaşamaya devam et yine…

ALTUN