3
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1390
Okunma
Karıncayı incitmeyen insanlar tanıdım
gen haritalarına mahkûm insanlar
giderken bir gelin
giderken damattılar
etlerinden, vedalarından sıyrılmıştılar
tanıdım onları ve bu kabullenişleri
bir kitabın son sözleri misali
anlamlandırılmıştılar
gök gürlüyordu
sokak boştu
bir kelime daha dökülebilseydim
belki de o sayfaya
bir kelimelik vakit daha olsaydı
bilmiyorum
ezan sesiyle empati yapan çocukluğum
yenilmiş bir ruh birikintisi toprağın üzerinde
tanrılığıma acıyorum çokça
kalbimin gizli ibadetlerinde
içimdekileri öldüren
içimde büyüttüğüm yanılgılarımmış
tüm kibirlerimden özür dilerim…
.
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
