Gümrah bir ırmaktı zaman
Varı yoğu eriten hiç durmadan
Yalnız sen ve ben vardık cömertliğinde gök sofranın
Bir de hayat
Başımızda semazenler gibi dönüp duran

Hani o rüyalar şehrinin yaldızlı akşamları
Utanarak üzerimize yağan kırılgan yaz yağmurları
Düşlerimizin sırma saçlı zeytin gözlü kızları
Artık yok

Oysa tutsağımızdı bütün mevsimler
Geceler kumsalımız
Okyanuslar tayfamızdı
Dost bir nağme gibiydi dalgalar
Rüzgar aynamızdı

Bir somun ekmek gibi bölüşürdük geceleri
Biz yürümeyi bilmezdik
Yollar ayağımızın altından akıp giderdi
Bir ıslıkla aydınlatırdık bütün karanlıkları
Ellerimizde sihirli değneklerimiz
Ben savaşkes ilan ederdim tüm dünyaya
Sen yoksulluktan kurtarırdın masum çocukları

Yıllar geçti
Bir esimlik rüzgarın geliyor ara sıra
Arada bir yağmurun sokağımı ıslatıyor
Uzakta da olsan hala nefes alıyorsun ya yeter
Ve gittiğin günden beri buralarda hiçbir şey değişmedi
Ben savaşları bitiremedim
Sen çocukları gülümsetebildin mi bari?

Senden sonra
Bir yalnızlıktı yaşanılacak olan
Ve mazide kalan bir dostluk masalı

Yalanım yok
Hani kocaman çınar ağacının altında
Sana bir söz vermiştim ya
Tutamadım
Her şey silinip gitti de aklımdan
O yaldızlı akşamları
Kırılgan yaz yağmurlarını
Zeytin gözlü kızları
Bir de seni
Hiç unutmadım..