Şakaklarıma cesedim düştü bu gece
Yalnızlığımdan tutuklandım
Karla karışık yağdım, yastığım sırılsıklam
Ölüme ayarladım saati
Hangi yokluğunun karanlığında bıraktın da beni
Hangi gecenin dar ağacına astın da beni
Gırtlağıma kadar seni arıyorum yalnızlığımda
Aklımda birikti özlemin
Gidişinmiydi bu
Yoksa içimde kalışınmıydı
Nasıl olsa yokluğun rehim kalıyor bana
Kim tutukladı mutluluğumdan beni
Kim öldürdü sol’umdan kurşunlayarak
Ve kim çırılçıplak bıraktı düşlerimi
Şakaklarıma cesedim düştü bu gece
İdam sehpasında asılı duruyor bedenim
Karma karışık bir cinneyet yeri odam
Bu şehirde senden başka herşey var
Bir de rüzgarlara astığım kokum var
Göçmen kuşlarının bir zarfın içinde sana getirdiği
Yıkık bir şehrin içinde enkaz gibiyim şimdi
Vasiyetimi yüreğine yazdım
Senden başkasına gönül vermeyeceğim diye
Görmezsin duymazsın belki
Ama içinde yaşadığımı bilirsin
Şakaklarıma cesedim düştü bu gece
Vazgeçmemi isteme benden
Ben senin için kendimden vazgeçtim
Yüreğimi yararak girdin içeri
Yıkarak çıksan bile
Ölene dek içimde kalacaksın
Hangi düşlerime uğradın bu gece
Hangi yanımdan bana sarıldın
Hangi yanağımdan öptün
Ya ellerimi hangi ara tuttun
Şakaklarıma cesedim düştü bu gece
Diclenin buz gibi sularına bıraktım
Avuçlarımdaki imlası bozuk tüm nasırları
Gözlerimdeki damlalar kirpiklerimi kurşunlar
Rüzgar bile ters esiyor bu gece
Üstüm başım paramparça
Gırtlağımda adın düğümlendi
İçeri doğru kapanan bir kapı gibiyim şimdi
Kollarımda bir ağırlık var
Dizlerim dermansız kaldı
Ayağa kalkamıyorum bu gece
Hangi yanımdan öldürdün beni
Ben kendimi kendimde bulamıyorum
Şakaklarıma cesedim düştü bu gece
Önce kendimi kendimde astım
Sonra kendimden çok uzaklara gittim
İçimde bir tek seni bıraktım
Şimdi hangi yanından beni ÖLDÜRECEKSİN

İbrahim DALKILIÇ