Ey yüzü bahar gibi renk cümbüşü sevgilim
Sonsuz aşk seferinde yol aldığım son ilim

Ben bende değilim ki bende yaşayan sensin
Ruhumu bedenimden hızla boşayan sensin

Sen arzu etmeseydin dilek kabul olmazdı
İsminin her hecesi satırlara dolmazdı

Kalabalık içinde hep seni soruyordum
Bulduğumu sandıkça en başa sarıyordum

Neredeydin Kıymetlim, şükür ki çıkageldin
Kamışın hasretini nefesle yıkageldin

Yokluğunda varlığın sırrına eriyordum
Kainatta ne varsa zerreni arıyordum

Sesini her duyuşta ölmeden ölüyordum
Bedenimden sıyrılıp ruhla gömülüyordum

Yüzüne baktığımda kor gibi yanıyordum
Dilim çok şey söylerken bir seni anıyordum

Şimdi sen varsın diye vakit gülme vaktidir
Gitmelerden vazgeçip aşka gelme vaktidir

Dünya dönmese bile ben sana döneceğim
Yalnız seninle yanıp seninle söneceğim

Ömrümün kışı bitti mevsimlerin yazıdır
Alacası içimde yazdıklarım azıdır...