Seni yüklenir gözlerim
gecenin yaralı yüzünde
Şakak hizasında
patlar bu sevda.

Yaramı alır gelirim
Gittiğin yollar
yürüse de üstüme...

Sürgün olur
ağaç köklerinde
yaslanır sırtım
yorgun hasretine...

İki yıldız arasında
parlar gözlerin
umudun bakışı
en mahrem yerinde
Mezopotamya gibi
karanlığın içinde.

Hadi aç ışıklarını
bak içimdeki karanlığa.
Aşk makamında ezgiler
asılı duruyor boynumda
kaçak künyeli adında.

Ah yazgı ah..!
Bütün şiirlerim sana
Değil ebabil kuşlarına.

Kokun yıkılıyor üstüme
Ne zor bilir misin
alışmak sensizliğe.
Kefenim sis rengi
harfleri silinmiş
bir tek sen varsın
ilan tahtası bedenimde.

Topla mavi düşlerini
mürekkebi kurumadan
kalemin...
Aldırma yasaklara
bırak mavi gülüşlerini
usulca koynuma.
Bak;
Tan yeri de
araladı kapısını.
Yığılıp çöktü içimde
sevdanın mahyası.
Sesinin yankısı
uğulduyor yaranın izinde
V
e
bıraktığın ışığı
emiyor kalbim...

Kendini tekrarlıyor
sabah ezanında bir dua.
Diz çöktürten sevdana da Eyvallah...!

Ferda Özsoy.

Şiirime sesi nefesi ve emeği ile değer katan Ahmet Ormancı Beyefendiye sonsuz teşekkür ediyor saygı ve sevgilerimi sunuyorum efendim.Var olun...