Can âleminden göç davulunu çalan sevgili
Saadet sabahında uykuda kalan sen oldun
Işığından saklanacak bir duvar gölgesi yok
Ruhumu ışığına boğan sen oldun

Sen
Suret ve manaca güzelsin
Bazen canları yerinden oynatır
Bazen de dünyaya bir depremsin
Hem derin bir derya boğdurur
Hem bir çiçek gülümsetirsin


Gönül ve aşkı isteyen güzelliğe yakın olur
Ondan habersizse dert ve acı olur
Aşk pazarını kışkırtacak bir hal düştü
Suretin baştanbaşa silindi bir hayal
Ruhun bana yar oldu

Ruhumu dünyasında kovan sevgili
Bir güneş, bir aydınlık
Dostum, arkadaşım yârim, menzilim
Gitmek zamanıysa, durmak nafile
Dertlerle dolu gönlümün ağır yükü sen oldun

Hasta canıma şifayem sensin
Seninle büyüyüp dünyaya sığmayan yanımda sensin
Sahilinde bekleyip dalgalarını izlediğim
Kıyılarımdan da git diyen sen oldun

Ruh güneş, beden gölgesidir
Gölgeden yüzünü çevirsen de güneşe baksan
Gece gündüz dilimde dua, özlem gamım
Canım sensiz şifa bulmaz, hep cefa da durur
Hep korku içinde uykularım
Aşkın o büyülü uykusu sen oldun

Bu dünyadan öz vatanına giden ruhum
Bir adım gitmeyip arafta kaldım
Ten tuzağından kurtulup cehennem olan ayrılık
Gönül evimi yurt edinip
Sonunda bir meyhaneye çevirdin

Derya gözlüm, gökyüzlüm
Kutlu bahtım
Vaat edilmiş geleceğim
Şimdi sen nerdesin..

Dünya bahçemde açan nergis, lale, gül, yasemin.
Sana ezelden seslenişim, ruhumun diğer yarısı
Güzellikleri anlatsam, gönlümdeki kastım sensin
İstek ve muratla çıktığım yoldaki menzilim sen oldun

“Allah”ım bu gönül gözüne görme özelliği ver
Gönlümdeki aynayı parlak ve berrak kıl
Dilimdeki zikirle dualarımla
Bu güzelliği sonsuz eyleyen sen oldun

Can bülbülü olan bu aşk
Gece gündüz şakıdı
Anlattı söyledi de o sesi dinlemeyen sen oldun
Adını desem de, demesem de içimdeki fırtınaya tutulan set
Ruhumu bedenimden koparan sen oldun

Ben seni inkâr etmiyorum sevgili
Tüm ikramım sen oldun.