Süretinle sen bu dünyada bir buğday tanesi
Ben manada bekliyorum seni
Ölmüş bir duygudan yeniden aşk yeşermez deme
Ölmeden,kurumadan yeniden yeşermez o buğday tanesi
Şimdi yeniden yüreğime ekiyorum seni
Zamanın saatlerini birer birer tükettim
Kutlu güneşin hakim olduğu bu vakit
Perde çekilmiş gözlerimde sadece hayalin
Nakış gibi işlenmiş bir yalnızlık var senden gelen
Yaratılmışların hikmeti seninle dolu
Kuşların o güzel nağmelerini dinle
Benim sesim sadece vicdanlara seslenir
Sağırlar duydu körler gördü
Denizlerde seyreden gemiye yol
Zaman yelkeninden bir söz beklerim
Korkmak bir yana sevgi
Ama her düşlerime sızdığında
Beni bir yalnızlık sarar
Uzaklaştırır herkesten,uzaklara atar beni
Bir rüzgar parçasıyla haraket ederken
Kımıldayan yüreğimde adın var
Ey sevgi
Ey sevgili
Her kim ki kainatı aşk ile seyrederse
Tümünde seni görür
Kim sana bakmaya cesaret ederse
Kendisini gösteren bir ayna bulur
En büyük arş insanın kendi içindedir
O insanın içindeki temiz kalp
O kalp kabesidir
Adını örtüledim Kabe’me
Ben cennet belledim seni
Süretinle sen bu dünya aleminde bir buğday tanesi
Ben manada bekliyorum seni