Deftere düşen şiir olduysan
Başlangıcın ezel, sonu ebedidir

İki denizin birleştiği yer
Bazen geceye güneş
Bazende buluta rehin düşersin

Bedenin bu dünya, bela evidir
Ruhun öteki dünya
Sevinç ve mutluluk yurdudur

Ellerinde kalabalık bir şehir
Gözlerin bir durak
Gönül menziline giden yola atar mısın beni?

Gece karanlıklara büründüğü zaman
Seherini arayan mecnuna
Gözlerinde bekleyene bir umuttur varlığın

Yüzünü dön bana
Ayna eyleyip dünyaya baksam
Süretinden mana, ruhuna kanat taksam
Ki kaf dağının eteğinde
Öd ağacından sana bir köşk yaptım

Eğer cennet diliyorsan güzelliğinden
Şu daracık bedenimde huma kuşu gibi
Hapis yatan canımın esenlik kanadını açıp
Gönlümü bahçen eylerim

Soğuk gecede ateşsin şöminede
Uzaklaşan üşür
İçine düşen yanar
Hep iki adım ötende beklerim
Sönmeyesin diye odun olurum

Sen sarısın sonbahar
Yeşili gözlerin ilkbahar
Tenin kar yağmış bir mevsim gibi öyle pak
Bir nefesinle haraketlenen gönül
Bütün sahilleri seyran eder

Sen alemin özü, göklerin tacı
İyilik ve güzellik madeni
Beden zeminine düşen yıldız
İlahi aşkın tecellisi gibisin

Nergis gözlü, lale yanaklı
Şimdi nerdesin?
Yoksa içimde ölen mezar üzerinde
Açan Nergis ve Lale sen misin?