Yıllar öncesini hatırlıyorum,
Sen ve ben,
İkimiz mutluyduk, güçlüydük.
Gökyüzü kadar parlak bir çehren vardı senin,
Geceleri yokluğunu gökyüzüyle gideriyordum.
Birkaç ağaç gövdesine ismimizi yazmıştık,
Tuhaftık değil mi?
Ağaçların dallarına mektuplarımızı bırakırdık.
Şimdi o günleri düşününce ağlıyorum,
Elimde değil, ağlıyorum.
Biliyorum, uzak artık her şey,
Senin bana uzaklığın gibi.
Kalbimi söküp götürürken yanında,
Hiç düşünmüyordun,
Seni unutmanın imkansız olduğunu.

Birkaç şarkı mırıldanıyorum şimdi,
Dilimin ucunda sana söylemek istediklerim.
Görüyorsun değil mi,
Çok mutsuzum.
Senden kalan yalnızlık şiirlerimi kusuyorum,
Akşam güneşi batarken.
Farkında değilsin ama hıçkırıklarımı yalnızca dağlar işitiyor.
Sen gideli onlarla dost olduk.
Delirdiğimi düşünme,
Bazen yalnızlık başıma vuruyor,
Dağlara kızıyorum.
Her birine seni soruyorum, her birinde seni arıyorum.
Bana bir şeyler anlatmalarını bekliyorum,
Sonra da yine hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.
Biliyorum, hiçbir şey seni geri getirtemez,
Belki de kendimi kandırıyorum.
Şiirler ağlıyor halime,
Acıyorlar bana, benim acıdığım gibi
Kendime…

Sen ıssız geceleri severdin, ben de o gecelerde gözlerine bakmayı,
Mutluyduk, mutluydum o zamanlar,
Ama şimdi bana bir şey sorma,
Bildiğim tek şey yok,
Sadece gözlerini arıyorum,
Her gece, her ıssız gece…

Yıllar önce, evet o zamanlar,
Sesini duymak yorgunluğumu alırdı,
Tüm beynim uyuşurdu,
Ve kuşlar bana alaycı bakarlardı,
Başım dönüyordu,
ki bunun sebebi sendin…

Benim hatamdı,
Benim düşüncesizliğim.
Sana böylesine bağlanmamalıydım,
Wether’e neler olduğunu bilmiyorum sanki,
Ne diye yandım ki senin ateşinde,
Ne diye sayıklıyorum adını,
Ne diye unutamıyorum şimdi seni.
Bu benim hatamdı, seni hiç tanımamalıydım.
Ama hiç bilemezdim,
Bu kadar acı çekeceğimi…


Bir başka parça çalıyor şimdi,
Eski günlerimizdekilere benzemiyor hiç,
Acı bir hasret içimdeki,
Koca bir gökyüzü çöküyor üstüme,
Senin koca bir suratın.
Altından kalkmak mümkün değil.
Gözlerin dolaşıyor üstümde,
Sahtedirler kokusuyla bakamıyorum derinliklerine,
Hatırana ihanet edemediğim için bu haldeyim şimdi.
Umutlarımın çoğu sönüp gitti,
Geriye kalan tek şey,
İmkansız aşkımıza inancım…
ALTUN VURAL