...




"sessiz ağla" diyor babam
haklı da
yutkunsam uyanacak kuşlar
...ölsem diyorum -yaşamadım ki-



aynı silah, aynı meydan
...ah kaç kişi aynı yalanla defalarca ölme şerefine nail olabilir
yüzüm kadeh mezarlığı
hücremi cam kırıklarından bulan Gretel’im
kör artık kalbimin retinaları




kaç kalem daha kırılacak
tren raylarına yatırdığınız dilinizin nidasında
bildiğim tek aksan kafi mi anlatmaya
b i l m i y o r u m
sorgulara ne kadar dayanır
nemli duvarlar





ölüm muştusu ya bir ağıt
ya ödül olur karışır çığlığıma
çelişki yok
kovduğunuz oyunda hep ölüydüm zaten
siz!
acılarımı kundaklayan adam
duvarları gözyaşı yıkar
bilmez misiniz?





unutun artık avunduğunuz masalı
bir bakışınızla nefrete dönüştüğüm gün
uzansanız kıyamet
dokunsanız cinayet
yüzümde bir dudak kıvrımı yer kapma telaşındayken siz
ben tebessümlerimi eceli yakın martıların kanatlarına bağışladım
"çünkü siz yüzümde siyah bir eğriliktiniz"







doğrudur
adınıza sıfat yakınlığıdır Yusuf
ama aşk benim soyumda yedi kavim yenilgiydi
şimdi şövalye edasıyla
elinizde kılıç
egonuzu yaralarıma mahlas mı düşeceksiniz







güneş yoksa
nasıl doğar gün
kaç uyanmak kör sabahlarıma
ısrarındayken siyah-beyaz rüyalarımda babamın yüzü
hangi "maskeli süvari" durdurabilir
çatlağından kan sızdıran ölümü...



de_soulmate