bir şehir ayrılığı resmediyor anılara
gözlerinde zamana çakılmış yelkovan
nasılda titriyor meydanlar
kahve kokuyor sokaklar
gözyaşlarında birkaç kelimenin iniltisi
ellerin karamsar bir sözü kovalarcasına sallanıyor ardım sıra

her sirende bana sesleniyorsun hıçkırıklarla
havanın pusu sarılıyor omuzlarıma
gözlerim takılı bardaktaki dudak izine
seni uğurlamanın ızdırabını bırakıyorum sigarama
kızılca kıyamet Kızılay
üstüme çöküyor karamsarlık yorgunu bulutlar
kal diyemeyecek kadar yorgun hüzünlerim
geçip gidiyor yanımdan çoktan unutmuş seni insanlar
ağır kangren olmuş
kifayetsiz gölgemde seni arayışım

yüreğim ıssız
anılarda saklanmış bir şarkıya eşlik ediyor dudaklarım
çocukluğunu anlatıyorsun gülümseyerek
yağmur yağıyor içime
susuyorum uzuyor aramızdaki derin sessizlik
avuçlarım dudağına asılmış tekil bir sızıya bulaşıyor
güneş vuruyor sabahın ilk ayazına
ve sen ayrılığa düşürüyorsun gölgemi
bir düşü kovalar gibi
terk ediyorsun caddeleri
yüreğin telaşlı
arkanda hasta bir şehir
muammalı
toz toprak sensizliğe ağlamaklı sokaklar
yarımlığıma kapanıyor ışıklar


yürek sesime tercüman olan Sayın Hasan Karaşahin’e sonsuz saygılarımı sunuyorum