suçlusun sen de
karanlık mevkilerden uçurulmuş sayhalar kadar
mevziye saklanan sitemlerin vurgun beyazınca
giderememek suçsa
yana yakıla sevda açlığını
adam akıllı olsa tırmanmaz zaten
adamakıllı tepelere
çıkamayacağını bile bile
girer mi
iki kişilik çukura tek başına!



/...anlık bir beyazlık düşürür düşlere kar , eriyene kadar...
lâkin unutulamayanların kalıcı körlüğünün adıdır karanlık...
ölene kadar.../




nihâvent kanatlar takmalı şimdi göğün uçkuruna
ki; gelsin görsün o aşk ne durumda
neler yağıyor
lâyemut mevsimlerin taradığı beyaz saçlara
budayıp, yivli uzun cümlelerle barikatları
düzeltip vursun
nişanlasın kendini kendi saçmalarıyla
öldürmese de azaltmaz
bitirir tüketir insanı bu töhmet
sarmaşık kollara sarılmış külfet
hangi akıllı söker atar gölgesini üzerinden
benden çıktı artık pozu esrimiş o mavi yangın
dalını vermeden verir mi balını çamlar
kimbilir, kaç dudak tanıdı o bâkir dudaklar!



/...sen gel bunu ehemmiyetinin eskimesi say.../



büyümüş, duymaz artık doymaz kulaklarım
cehlin avretini yıkmış çoktan miş zamanlar
kaç kere gidip gelmiş göçmen kuşlar
say ki unuttu hafızam seni koyduğu yeri
say ki ezberin kalmış sadece zihni yitik dualardan
say ki; büyüymüş
sımsıkı sarıldığı yıldızını düşürmüş elinden ay
bırak beni
bırak, kalsın içimde, içinden çıkamadığım puslu aforozlar
bırak, paslansın içimde günahların bedeli
sana kalsın artık ruhsârı çürümüş masallar.


/...yürekli! zamanımda rastlamıştım sana
çekmiş olmalı ellerim ıslak tuzdan
ki sığmıyor şimdi yürek avucuma.../




bir zamanlardı o selânik örgülü telaşlar
burgu burgu işlerdi içime
az çekmedim gözlerime yağmurunu
az çapalamadım gençliğimi
lâkin, başına buyruk yaşamayı sen seçtin
çoktan ömür sizlere
emre amade, alabruz mevsimler
şimdi uzamış! saçlarla ben geldim demek de ne!


/...fincan kenarlarında kaybettim seni külkedisi
gölge oyunlarımda aradım yıllarca
iskambil fallarında tanıdım yokluğu
sen yerleştirdin ezberime,
gölgelerin yalancı olduğunu.../



sök at beni a r t ı k içinden!
lâl ahize gibi dinlesin kör ellerim
ve b/aşka şarkılar bula diline
bunca yıla kaypak ninniler söylerken
şimdi o başa kuyruk dilenmek neyine!
iyisi mi
daha fazla değerini düşürme
içinden ihânet geçmeyen yeni makamlar uydur gözlerine!




/...hayat, herşeye rağmen demediğin zaman bir değerdir
aksi halde sırtında yaşadığın hayat değil; sırtına konmuş bir eyerdir.../






ToprağınSesi





.