Özledim eski günlerimi
mutsuzluk içinde mutlu olabilmeyi
gülmeyi düşünmeden acıları
ağlamaya vakit bulamamayı
boş vermeyi hayatın tadımsız hallerini
vurdumduymaz tavırlar sergilemeyi
her şeyi o kadar çok özledim ki

Gözümü kapatıp dönsem geriye
bir anda bütün kederlerim yok olsa
seninle gülsem yeniden ağlamak yerine
ve umutlarım yemyeşil yine sarsa beni
diyorum gülümseyerek halime
sonra
kahretsin
hepsi geçti
dönüşü imkansız o günlere
geçmiş zamanı iç çekişleriyle hatırlamak
ne acı
ah hayat
ne zalimsin

Aldın elimden tüm mutluluklarımı
açtın yüreğime en derin yaraları
dayanılmaz sancıları mesken ederek
kıvrandırdın tüm gülüşlerimi

Öldürdün içimde yaşattığım umutlarımı
ve nihayetinde yalnızlığa mahkum ettin kaderimi
serseri bir geçmişin uslanmış hallerini yaşıyorum
adam akıllı can yanıklarıyla başı dik
ama yüreği ezik ilerliyorum sona doğru

Sus hayat
sinsi sevinçlerin sana kalsın
dönüşü kış olacaksa eğer
benden ırak olsun senden gelen bahar
istemez
sende kalsın rengarenk çiçekler
mis kokular ve gök kuşağı
varsın ömrüm güz gülleri gibi solsun
donarak ölmek varsa kaderimizde
adam gibi ölürüz
merak etme...


Rasim Yılmaz

29.05.2013