Umudu dürtemez olur insan
Kararır kalır içinde çaresizlik
Fırtınaya durmuştur gökyüzü
Fakat çekemez kürekleri
Dolduramaz yelkenleri işte

Uçamaz nazlı uçurtmalar
Kırsal gezintiler yapılamaz
Susulamaz, konuşulamaz

Çayın demi kaçar
Saatin kadranı yönünü şaşırır
Yollar uzar,
Yolcular dönmez

Parlar iki ışık
İki mutlu göz gibi parlar
Yoğurur yeniden
Yukarıdaki hallerin çokluğuna inat
Az ve tek damladır

Çoğalır kelimeler
Düğümlenir kursakta
Ay tarar bir kadının saçlarını
Bilmediği bir dilde
Şarkılar dinlemek ister insan
Anlamadan sadece
Duyabilmek ister

Su fısıltıları bıkkın
Kokular geçmişten
Zayıf kambur seviler
Pranga mahkumudurlar

Sonra kalem
Kağıtla buluşur
Söyler anlatılamayanı
Söyler özlediklerini
Söyler işte

Bazan yalnızca bazan,
Kaybolur acıdan yapılmış tılsım
O anlarda
Ötelenir sancılı düşler
Ufalanır hüzün
Gülümser insan...