Yumuşak bir dokunuş kelimelerden düşer
Usul usul dokunur en yalnız duygulara
Ayakların sürükler ruhun bedenden taşar
Görülmeyen iklimde yer yoktur kaygılara
Hissedersin sadece çalan aşk ezgisini
Dama taşı misali dizilen dizgisini.


Gözleridir yüreğe damla damla yerleşen
Islanan sokakların tepki verir zamanla
Bir yaraya dönüşür kalp içinde urlaşan
Söküp atmak istersin taşıdığın gümanla.
Heba olur emeğin zelil düşer duygular.
Bir bakmışsın bunalmış göğe kaçmış uykular


Hecelerin çığlığı şiirleri ağlatır
Dökülür sayfalara kalem kendinden geçer
Okuyan yürekleri gizli gizli dağlatır
Süregelen vuslata gizli kapılar açar
Hep mazereti vardır geçit vermeyen yolun
İnanmaya hazırdır hastalık kapan solun.


İyileşmek umudu ertelenir ümide
Yaşı kemale erer yaşanan acıların
Gitme telaşı başlar belki denen umuda
Boşaltırsın geçmişi bedende sancıların
Sökersin yüreğinden yaşadığın anları
Yara kalsa da yeri akmaz artık kanları


Tuhaf bir gülümseme dudağına yerleşir
Eski güzelliğine perde olur gelecek
Kaybettiğin geçmişin yüreğin de körleşir
Zannedersin zamanla aşk kalbinde ölecek
Sadece kabuk bağlar kaşımazsan açılmaz
Gizlediğin o sevda dost düşmana saçılmaz.



Ayvazım DENİZ