0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
732
Okunma
Beden ruha asılı kalmakta,
Tutunup da bırakmamakta,
Sefilleşmekte, uyumakta,
Gurur, onur diye diye için için yanmakta,
Bir o kadar kararlı,
Rüzgara karşı duran;
Kökü sağlam bir ağaç kadar istikrarlı.
Netice, gariptir ama ruhum sökülse,
Ölümüme ilk sevinen ben olurdum,
Gidişat belli; kavuşmaya yoğrulurdum,
Hiç kuşkusuz ne düşünür, ne durulurdum.
Toprağa durmaksızın fidanım dahi düşse,
Kırılan dalıma, düşen yaprağıma,
Kısalan ömrüme;
Yine ben, yeniden ilk ben sevinirdim.
