İçime yaptığım onca yolculuktan sonra
Kanatıp kurumaya yüz tutmuş yaralarımı
Ölüme bırakmıştım kendimi

Tesadüf müydü karşılaşmamız
Aynı mezar taşının üstünde?

Bilmezsin sevgili
Ağır aksak yol alışların ucunda bir ödül vardır
Tek kişilik
Paylaşılmaz



İmtihan dedikleri
Nefsini yere serip iki seksen
Uzaklaşmaktır,uzandığı yerden
Yani, ardına bakarsan adı galibiyet olmaz

Savaş meydanlarında kılıç sallamakla kahraman
Hiç olunmaz





Biliyorum, vicdanımı sorgulayacak zihnin nefretle
Oysa nefretle vicdan birarada barınmaz
Kalbin akılla çarpışması kadim hikaye
Hikayelerin de sonu olmaz bana göre
Düelloya tutuşmuş iki yabancı sonla başlangıç
Son ölmeden başlangıç olmaz
Başlayan bilir akıbetini bitenin
Bitenin ruhu duymaz

Biliyorum fazlaca daldım yine derine
Konudan saptım
Ruhumun göçebeliğine ver dağılmışlığımı
Beden aynı anda olamasa da birkaç yerde
Aklım kuş misali uçup konuyor elektrik direklerine
Tellere takılıyor bilincim
Çarpılabilirim
Ve hatta ölebilirim
Başka bir mezar taşının üstünde
Dert değil!
Derdim;

Özlememeyi özledim.