Kelimelerin kıfayetsiz kaldığı yerdeyim
Tüm hislerim ve duygularım çıplak
Tüm gerçekliği ile önündeler biraz hüzünlü ve ıslak
Sensizim
Nede olda miras helal ölüm hak
Benim değilmişsin benim olsan olurdun
Vebali çok aldığım bir kaç milyar soluğun
Ben senden bekledim ödülünü yorgunluğumun
Sende değilmiş ben sadece seninle az daha yoğruldum
Ölümü gönül gözüyle görsün dünya körü
Ne konuşcağını bilmeyen ahmakça savurur sözünü
Geçmişini bilmeyen çoktan kaybeder özünü
Fanin sevgilisi dünya başka şeylere kapamıştır gözünü
Şakaklarıma sıktığın kurşun kadarsın
Bir yandan girer diğer yandan çıkarsın
Ne yazıktır ki bıraktığın etkinin telaffuzu yok
Çıkarken varımı yoğumu alırsın
Hava sisli ve soğuk ince yağar yağmur
Kaf dağını aştım zirvesindeyim aşk dağının
Ne yaptıysam yok fayda çözemiyorum beni bağladığın ağıni
Artık daha çok seviyorum beni bağalayan imkansızlığını

Geçmişinden kaçarak unuttuğunu düşünüyorsan şayet
Bu geçmişini unutmadığına işaret
Sana olan kıskançlığından dahada harlanır afitap
Bu başımdaki derdi ikiye katla ya Rab
Gittin diye yazmaktan vaz geçemem her insan yanlız sever sonuçta
İnsan aşkın peşine düşünce hiç birşeyi kalmıyor elinde avucunda
Belki bende kaybolurum bir dağın dumanında
Belkide yunusun kavuştuğuna kavuşurum sonunda

Kevser şelalerinin saf suyunda yıkananım
Çık gel önümüzde duran her engeli tek solukta yıkarım
Pamuk Beyazım...
Acaba bende kalbinin kıytı köşesinde varmıyım ?