6
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
862
Okunma
karanlıkta
kendi çığlığıyla aydınlanan rüzgar
bilmez misin
uykulu hayaller ses geçirmez.
öğrenmeli
yaşamın yüzündeki vakti gelmiş karalamaları
can vererek kirpik uçlarına
kahırlar sayılmalı kendi bedensizliğinde
iç çekip çekinerek
biten gelgitlerin uçurtması etmeli çığlığın rüzgarını
ah
hayalleri ipsiz uçurtmaların ardına takıp
silmek geliyor aklıma
üşenmiş kıpırtıların bekleyen sınırları gibi
yol almak kimin işidir
şimdi gözlerime
hangi uyanan geceyi emanet etsem
aşk savuran ağrıların
adını bilmediği anların koynuna giriyor gitmeler
yerçekimsiz rüzgar
ve sen yüreğimde artık biten bir hasretin sızısısın
....
5.0
100% (13)
Cevap Yaz